Η ιστορία του αυτισμού ξεκινά το 1911, όταν ο Ελβετός ψυχίατρος Paul Eugen Bleuler επινόησε τον όρο, χρησιμοποιώντας τον για να περιγράψει αυτό που πίστευε ότι ήταν η παιδική εκδοχή της σχιζοφρένειας. Από τότε, η κατανόησή μας για τον αυτισμό έχει εξελιχθεί, με αποκορύφωμα στην τρέχουσα διάγνωση της διαταραχής του φάσματος του αυτισμού (ASD) και ενημερώνονται από πολλά αξιοσημείωτα γεγονότα που επηρεάζουν την κλινική έρευνα, την εκπαίδευση και την υποστήριξη του αυτισμού.
Huntstock / Getty ImagesΧρονοδιάγραμμα
1920
1926: Η Grunya Sukhareva, ψυχίατρος παιδιών στο Κίεβο της Ρωσίας, γράφει περίπου έξι παιδιά με αυτιστικά χαρακτηριστικά σε ένα επιστημονικό περιοδικό ψυχιατρικής και νευρολογίας στη Γερμανία.
1930
1938: Η Louise Despert, ψυχολόγος στη Νέα Υόρκη, περιγράφει 29 περιπτώσεις παιδικής σχιζοφρένειας, μερικές από τις οποίες έχουν συμπτώματα που μοιάζουν με τη σημερινή ταξινόμηση του αυτισμού.
1940
1943: Ο Leo Kanner δημοσιεύει ένα έγγραφο που περιγράφει 11 ασθενείς που επικεντρώθηκαν ή είχαν εμμονή με αντικείμενα και είχαν «αντίσταση σε (απροσδόκητες) αλλαγές». Αργότερα ονόμασε αυτή την κατάσταση «παιδικό αυτισμό».
1944: Ο Αυστριακός παιδίατρος Hans Asperger δημοσιεύει μια σημαντική επιστημονική μελέτη παιδιών με αυτισμό, μια μελέτη περίπτωσης που περιγράφει τέσσερα παιδιά ηλικίας 6 έως 11 ετών. Παρατηρεί ότι οι γονείς ορισμένων παιδιών έχουν παρόμοιες προσωπικότητες ή εκκεντρότητες, και το θεωρεί ως απόδειξη γενετικής Σύνδεσμος. Πιστεύεται επίσης ότι περιγράφει μια μορφή αυτισμού υψηλότερης λειτουργίας, που αργότερα ονομάζεται σύνδρομο Asperger.
1949: Ο Kanner διακηρύσσει τη θεωρία του ότι ο αυτισμός προκαλείται από τις «μητέρες ψυγείων», έναν όρο που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους γονείς που είναι κρύοι και αποσπασμένοι.
1950
1952: Στην πρώτη έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχικών Διαταραχών (DSM) των Αμερικανικών Ψυχιατρικών Συλλόγων (DSM), τα παιδιά με συμπτώματα αυτισμού επισημαίνονται ότι έχουν παιδική σχιζοφρένεια.
1956: Ο Leon Eisenberg δημοσιεύει την εφημερίδα του "Το αυτιστικό παιδί στην εφηβεία", το οποίο ακολουθεί 63 αυτιστικά παιδιά για εννέα χρόνια και πάλι σε ηλικία 15 ετών.
1959: Ο Αυστριακός γεννημένος επιστήμονας Bruno Bettelheim δημοσιεύει ένα άρθρο στοΕπιστημονικός Αμερικανόςγια τον Τζόι, ένα 9χρονο με αυτισμό.
1960
1964: Ο Bernard Rimland δημοσιεύειΒρεφικός αυτισμός: Το σύνδρομο και οι επιπτώσεις του σε μια νευρική θεωρία συμπεριφοράς, αμφισβητώντας τη θεωρία της «ψυγικής μητέρας» και συζητώντας τους νευρολογικούς παράγοντες του αυτισμού.
1964: Ο Ole Ivar Lovaas αρχίζει να ασχολείται με τη θεωρία της θεραπείας Applied Behavioral Analysis (ABA) για αυτιστικά παιδιά.
1965: Το σχολείο Sybil Elgar ξεκινά να διδάσκει και να φροντίζει παιδιά με αυτισμό.
1965: Μια ομάδα γονέων αυτιστικών παιδιών πραγματοποίησε την πρώτη συνάντηση της Εθνικής Εταιρείας Αυτιστικών Παιδιών (τώρα ονομάζεται Αυτιστική Εταιρεία Αμερικής).
1967: Ο Bruno Bettelheim γράφειΆδειο Φρούριο, που ενισχύει τη θεωρία της «ψυγικής μητέρας» ως αιτία του αυτισμού.
1970
1970: Η Lorna Wing προτείνει την έννοια των διαταραχών του φάσματος του αυτισμού. Προσδιορίζει την «τριάδα της αναπηρίας», η οποία περιλαμβάνει τρεις τομείς: κοινωνική αλληλεπίδραση, επικοινωνία και φαντασία.
1975: Ο νόμος περί εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες θεσπίζεται για την προστασία των δικαιωμάτων και την κάλυψη των αναγκών των παιδιών με αναπηρία, τα περισσότερα από τα οποία είχαν προηγουμένως αποκλειστεί από το σχολείο.
1977: Η Susan Folstein και ο Michael Rutter δημοσιεύουν την πρώτη μελέτη για τα δίδυμα και τον αυτισμό. Η μελέτη διαπιστώνει ότι η γενετική είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για τον αυτισμό.
1980
1980: Η τρίτη έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχικών Διαταραχών (DSM-III) περιλαμβάνει κριτήρια για τη διάγνωση του παιδικού αυτισμού για πρώτη φορά.
1990
1990: Ο αυτισμός περιλαμβάνεται ως κατηγορία αναπηρίας στον Νόμο για την Εκπαίδευση Ατόμων με Αναπηρίες (IDEA), διευκολύνοντας τα αυτιστικά παιδιά να αποκτήσουν ειδικές υπηρεσίες εκπαίδευσης.
1996: Ο Temple Grandin γράφειΑνάδυση - Ονομαστική Αυτιστική, μια πρώτη περιγραφή της ζωής της με αυτισμό και πώς έγινε επιτυχής στον τομέα της.
1998: Ο Andrew Wakefield δημοσιεύει την εφημερίδα του στοΝυστέριγεγονός που υποδηλώνει ότι το εμβόλιο ιλαράς-παρωτίτιδας (MMR) προκαλεί αυτισμό. Η θεωρία αποθαρρύνεται από ολοκληρωμένες επιδημιολογικές μελέτες και τελικά παρασύρεται.
1999: Η Αυτιστική Εταιρεία υιοθετεί την Κορδέλα Παζλ Ευαισθητοποίησης Αυτισμού ως «το παγκόσμιο σημάδι της συνειδητοποίησης του αυτισμού».
2000s
2003: Δημιουργείται η Παγκόσμια και Περιφερειακή Σύμπραξη Asperger Syndrome (GRASP), ένας οργανισμός που διευθύνεται από άτομα με σύνδρομο Asperger και διαταραχές του φάσματος του αυτισμού.
2003: Ο Bernard Rimland και ο Stephen Edelson γράφουν το βιβλίοΑνάκτηση αυτιστικών παιδιών.
2006: Ο Ari Ne'eman ιδρύει το Autistic Self Advocacy Network (ASAN).
2006: Η Ντόρα Ρέιμακερ και η Χριστίνα Νικολαΐδη ξεκινούν την Ακαδημαϊκή Συνεργασία Αυτιστικού Φάσματος στην Έρευνα και την Εκπαίδευση (AASPIRE) για την παροχή πόρων για αυτιστικούς ενήλικες και παρόχους υγειονομικής περίθαλψης.
2006: Ο πρόεδρος υπογράφει τον νόμο καταπολέμησης του αυτισμού για να παρέχει υποστήριξη για έρευνα και θεραπεία αυτισμού.
2010
2010: Ο Andrew Wakefield χάνει την ιατρική του άδεια και απαγορεύεται να ασκήσει ιατρική, μετά την ανάκληση του χαρτιού του αυτισμού.
2013: Το DSM-5 συνδυάζει τον αυτισμό, την διαταραχή Asperger και την παιδική ηλικία σε διαταραχή φάσματος αυτισμού.
2014: Ο πρόεδρος υπογράφει τον Νόμο Συνεργασίας, Λογοδοσίας, Έρευνας, Εκπαίδευσης και Υποστήριξης του Αυτισμού (CARES) του 2014, επαναπροσδιορίζοντας και επεκτείνοντας τον Νόμο Καταπολέμησης του Αυτισμού.
2020: Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων προσδιορίζουν ότι ένα στα 54 παιδιά έχουν ταυτιστεί με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ASD).
Η έρευνα και η υπεράσπιση του αυτισμού συνεχίζει να βασίζεται σε αυτά τα παρελθόντα γεγονότα και οι ερευνητές έχουν εντοπίσει σχεδόν 100 διαφορετικά γονίδια και διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες που συμβάλλουν στον κίνδυνο αυτισμού. Επιπλέον, μαθαίνουν περισσότερα για τα πρώτα σημάδια και συμπτώματα, ώστε τα παιδιά να μπορούν να ελεγχθούν και να ξεκινήσουν τη θεραπεία νωρίτερα.
.jpg)
