Getty Images / Virojt Changyencham
Η πνευμονολογία είναι ο ειδικός τομέας της ιατρικής που εστιάζει ειδικά στο πνευμονικό σύστημα. Το πνευμονικό σύστημα, που μερικές φορές ονομάζεται αναπνευστικό σύστημα, αποτελείται από τους πνεύμονες, την τραχεία, τους βρόγχους, τα βρογχιόλια, τα συναφή αιμοφόρα αγγεία και όλα τα άλλα συστατικά που εμπλέκονται και σχετίζονται άμεσα με την αναπνοή και τη διαδικασία αναπνοής (ανταλλαγή αερίων).
Ιστορία της Πνευμονολογίας
Η πνευμονολογία υπήρξε ανέκαθεν ένα σημαντικό μέρος της ιατρικής περίθαλψης, αλλά δεν έγινε ξεχωριστός και ξεχωριστός τομέας της ιατρικής μέχρι τη δεκαετία του 1950 όταν το έργο του Δρ. Richard Riley προσέλκυσε άλλους γιατρούς στον τομέα.
Αν και δεν είναι ολοκληρωμένο, το ακόλουθο είναι ένα χρονοδιάγραμμα που περιγράφει την εμφάνιση και μερικές από τις σημαντικές εξελίξεις στην πνευμονολογία.
129–216 CE: Ο Έλληνας γιατρός Galen, μέσω των ανατομών του ζώου, ανακαλύπτει ότι απαιτείται αναπνοή για τη διατήρηση της κυκλοφορίας του αίματος.
Circa 1543: Ο Vesalius ανακαλύπτει πώς να κάνει μια τραχειοτομία ως μέσο για να δώσει τεχνητή αναπνοή μέσω των πειραμάτων του και των τεμαχίων ανθρώπινων πτώσεων.
1667: Ο Ρόμπερτ Χουκ αποδεικνύει την υπόθεση του Γκάλεν ότι η αναπνοή είναι απαραίτητη για να διατηρηθεί ο χτύπος της καρδιάς και της κυκλοφορίας του αίματος, μέσω ενός πειράματος που περιλαμβάνει έναν σκύλο.
1774: Έτος μεγάλων ανακαλύψεων στον τομέα της πνευμονολογίας κατά τον οποίο δύο ξεχωριστοί επιστήμονες, ο Joseph Priestly και ο Willhelm Scheele ανακαλύπτουν και οι δύο οξυγόνο, και ένας άλλος επιστήμονας που ονομάζεται Antoine Lavoisier ανακαλύπτει το ρόλο του οξυγόνου στη διαδικασία της αναπνοής.
Τέλη του 1800: Εφευρέθηκαν μηχανικοί αναπνευστήρες και ο πρώτος πνεύμονας σιδήρου. Η χορήγηση συνεχούς οξυγόνου χρησιμοποιείται για πρώτη φορά για τη θεραπεία της πνευμονίας.
1904: Ιδρύεται η Αμερικανική Θωρακική Εταιρεία, με έμφαση στη μελέτη και την πρόληψη της φυματίωσης.
1940: Ο Charles C. Macklin και ο Madge Thurlow Macklin ανακαλύπτουν τι οδηγεί σε πνευμοθώρακα και βαρότραυμα των πνευμόνων.
1950: Μεγάλη πρόοδος σημειώθηκε στη μάχη κατά της πολιομυελίτιδας όταν ο Bjorn Ibsen ανακαλύπτει το ρόλο της αναπνευστικής ανεπάρκειας στη διαδικασία της νόσου και συνιστά θετικό αερισμό πίεσης.
Ο Richard Riley, MD φτάνει στο Johns Hopkins και το έργο του στην πνευμονολογία προσελκύει άλλους γιατρούς, συμπεριλαμβανομένων των Leon Farhi, Mary Ellen Avery, Reuben Cherniack, John Clements, Moran Campbell, Peter Macklem, Jack Howell, John Cotes και Solbert Permutt. Το πρώτο ICU εμφανίστηκε.
1960: Ανακαλύπτονται οι κίνδυνοι τοξικότητας οξυγόνου. Το 1963, πραγματοποιήθηκε η πρώτη μεταμόσχευση πνευμόνων.
1975: Το πρώτο βρέφος αντιμετωπίζεται με χρήση οξυγόνωσης εξωσωματικής μεμβράνης (ECMO).
1990 - σήμερα: Επιτυγχάνεται περαιτέρω πρόοδος στην κατανόηση των κινδύνων του μηχανικού αερισμού και του τρόπου με τον οποίο μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία του συστήματος πολλαπλών οργάνων. Υπάρχουν συνεχείς έρευνες και εξελίξεις στην πρόληψη και τη διαχείριση του συνδρόμου οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας (ARDS).
Εξακολουθεί να σημειώνεται πρόοδος στη διαχείριση αναπνευστικών ασθενειών όπως το άσθμα και ο μετριασμός των επιπλοκών του εξαερισμού, όπως η πνευμονία που αποκτήθηκε από αναπνευστήρα.
Πνευμονολόγοι
Ο πνευμονολόγος είναι ειδικευμένος ιατρός με επίκεντρο τη διάγνωση, τη διαχείριση και τη θεραπεία ασθενειών που εμπλέκουν το αναπνευστικό σύστημα.
Επειδή το αναπνευστικό σύστημα σχετίζεται στενά με την καρδιολογία (η περιοχή της ιατρικής που επικεντρώνεται στην καρδιά και το σύστημα κυκλοφορίας), ορισμένοι πνευμονολόγοι μπορεί επίσης να είναι ικανοί στη διαχείριση καρδιακών παθήσεων που σχετίζονται άμεσα με την πνευμονική νόσο.
Οι πνευμονολόγοι είναι συχνά ειδικοί στην κρίσιμη φροντίδα και θεραπεύουν πολύ άρρωστους ασθενείς σε περιβάλλον ICU που χρειάζονται μηχανικό εξαερισμό για να αναπνεύσουν.
Εκπαίδευση
Η εκπαίδευση ενός πνευμονολόγου είναι παρόμοια με εκείνη των άλλων ιατρών στο ότι μετά την απόκτηση ενός τετραετούς πτυχίου στο κολέγιο πρέπει να υποβάλει αίτηση, να γίνει δεκτή και να παρακολουθήσει ιατρική σχολή. Η πνευμονολογία είναι υποειδικότητα της εσωτερικής ιατρικής, οπότε μετά την αποφοίτησή σας από την ιατρική σχολή κάνετε ένα τριετές πρόγραμμα παραμονής στην εσωτερική ιατρική.
Το Residency ακολουθείται από την υποτροφία σας (περίπου τρία ακόμη χρόνια), η οποία είναι συνήθως στην πνευμονολογία και στην ιατρική κρίσιμη φροντίδα. Ή, εάν θέλετε να εργαστείτε με παιδιά, μπορείτε να κάνετε υποτροφία στην παιδιατρική πνευμονολογία αφού ολοκληρώσετε μια παιδιατρική κατοικία. Μετά την ολοκλήρωση αυτών των απαιτήσεων, ορισμένοι πνευμονολόγοι επιλέγουν να γίνουν πιστοποιημένοι στο διοικητικό συμβούλιο λαμβάνοντας ειδική εξέταση.
Τυπικά καθήκοντα εργασίας
Οι πνευμονολόγοι μπορεί να εργάζονται σε κλινικές, αίθουσες έκτακτης ανάγκης ή μονάδες εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ). Ανάλογα με τη ρύθμιση, ο πνευμονολόγος μπορεί να εκτελέσει μερικά από τα ακόλουθα καθήκοντα στο πλαίσιο της πρακτικής του:
- Διάγνωση πνευμονικών παθήσεων όπως άσθμα, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) ή πνευμονική υπέρταση
- Ανάλυση ποικίλων ιατρικών εξετάσεων, συμπεριλαμβανομένων αερίων αίματος, δοκιμών πνευμονικής λειτουργίας, βρογχοσκοπίων, ακτινογραφιών πνευμόνων και άλλων τεστ απεικόνισης, όπως μαγνητική τομογραφία (MRI) και ηλεκτρονικές τομογραφίες (CT) σαρώσεις
- Διεξαγωγή ορισμένων διαγνωστικών δοκιμών, όπως η βρογχοσκόπηση, η οποία περιλαμβάνει την εισαγωγή μιας μικροσκοπικής κάμερας στην τραχεία
- Παρακολούθηση και διαχείριση της πορείας της νόσου σε άτομα με άσθμα, ΧΑΠ ή άλλες αναπνευστικές ασθένειες
- Συνταγογραφούμενα φάρμακα, όπως εισπνευστήρες ή στεροειδή για τη διαχείριση της αναπνευστικής νόσου
- Ορισμός παρεμβάσεων, όπως η χορήγηση οξυγόνου για τη διαχείριση αναπνευστικών παθήσεων
- Πραγματοποίηση διαδικασιών, όπως η λήψη βιοψιών των πνευμόνων ή η εισαγωγή θωρακικών σωλήνων
- Διαχείριση ασθενών με κρίσιμη κατάσταση που χρειάζονται μηχανικό αερισμό
Ποιος χρειάζεται πνευμονολόγο;
Οι πνευμονολόγοι δεν είναι οι μόνοι γιατροί που έχουν εκπαιδευτεί να χειρίζονται αναπνευστικά προβλήματα και δεν θα χρειαστεί κάθε άτομο που αντιμετωπίζει αναπνευστικό πρόβλημα. Για παράδειγμα, πολλά άτομα με άσθμα αντιμετωπίζονται από γενικούς ιατρούς ή από γιατρούς εκπαιδευμένους στην εσωτερική ιατρική, την παιδιατρική ή τη θεραπεία αλλεργίας.
Ωστόσο, το σοβαρό άσθμα που είναι ανθεκτικό στη θεραπεία, σοβαρές ή σπάνιες χρόνιες παθήσεις (όπως πνευμονική υπέρταση για παράδειγμα) ή δύσκολη διάγνωση μπορεί να δικαιολογεί την εξειδικευμένη εμπειρία ενός πνευμονολόγου.
Σχετικές συνθήκες
Εκτός από τη διαχείριση ασθενών που χρειάζονται μηχανικό εξαερισμό ή αντιμετωπίζουν δυσκολία στην αναπνοή λόγω τραυματισμού ή τραύματος, ο τομέας της πνευμονολογίας ειδικεύεται στη διαχείριση πολλών ασθενειών και καταστάσεων των πνευμόνων, όπως:
- Σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας (ARDS)
- Βρογχικο Ασθμα
- Βρογχιεκτασία
- Βρογχίτιδα (σοβαρή ή χρόνια)
- Λοιμώξεις στο στήθος
- Χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ)
- Κυστική ίνωση
- Έμφυσμα
- Διάμεση πνευμονοπάθεια
- Καρκίνος του πνεύμονα και μη καρκινικές μάζες που αναπτύσσονται στους πνεύμονες
- Πνευμονικά προβλήματα που σχετίζονται με νευρομυϊκές διαταραχές, όπως μυϊκή δυστροφία ή μυϊκή ατροφία της σπονδυλικής στήλης
- Πλευρική συλλογή
- Πνευμονία
- Πνευμονικό οίδημα
- Πνευμονική εμβολή (θρόμβοι στους πνεύμονες)
- Πνευμονική ίνωση
- Πνευμονική υπέρταση
- Σαρκοείδωση
- Αναπνευστική διαταραχή ύπνου (άπνοια ύπνου)
- Ένταση πνευμοθώρακα
- Φυματίωση
- Υποανάπτυκτες πνεύμονες σε πρόωρα νεογνά
- Αγγειακές διαταραχές που επηρεάζουν τους πνεύμονες
.jpg)
.jpg)
