Το σύνδρομο Asperger, που κάποτε θεωρήθηκε ως ένας από τους πέντε διαφορετικούς τύπους αυτισμού, αποσύρθηκε το 2013 με τη δημοσίευση της πέμπτης έκδοσης του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχικών Διαταραχών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (DSM-5). Δεν χρησιμοποιείται πλέον από ιατρούς ως επίσημη διάγνωση.
Ακόμα κι έτσι, ο όρος εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε ορισμένες περιπτώσεις και από ορισμένους επαγγελματίες, αν και άτομα που κάποτε θεωρούνταν ότι είχαν σύνδρομο Asperger θα διαγνωστούν σήμερα ότι έχουν διαταραχή αυτιστικού φάσματος επιπέδου 1 (ASD) σύμφωνα με τις αναθεωρήσεις στο DSM-5.
Το σύνδρομο Asperger μερικές φορές αναφέρεται ως σύνδρομο Asperger ή απλά Asperger's.
Ιστορία
Το σύνδρομο Asperger πήρε το όνομά του από έναν Αυστριακό παιδίατρο, τον Hans Asperger, ο οποίος το 1944 περιέγραψε τέσσερα παιδιά που ήταν πολύ έξυπνα αλλά κοινωνικά αδέξια και σωματικά αδέξια. Ωστόσο, δεν κέρδισε τον όρο. Ήταν ένας Βρετανός ψυχίατρος, η Lorna Wing, που το 1981 ομαδοποίησε τα συμπτώματα υπό τη διάγνωση, το ονόμασε σύνδρομο Asperger το 1981. Προστέθηκε στο DSM-IV το 1994.
Το Asperger κέρδισε κάποια φήμη το 2001 χάρη σε ένα άρθρο τουΕνσύρματοπεριοδικό με τίτλο «Το σύνδρομο Geek», όπου περιγράφεται ως «ηπιότερος ξάδελφος» του αυτισμού. Εκείνη την εποχή, τα άτομα με Asperger συχνά θεωρούνταν περίεργα, δημιουργικά, ανήσυχα και κοινωνικά προκλητικά.
Ο όρος εξαλείφθηκε μαζί με τους άλλους τύπους αυτισμού στο DSM-5. Σύμφωνα με το DSM-5, όλα τα άτομα με αυτισμό λαμβάνουν διάγνωση διαταραχής του φάσματος του αυτισμού (ASD).
Επίπεδα ASD
Η αλλαγή στην καταχώριση DSM για Asperger's είναι κάπως αμφιλεγόμενη, καθώς άτομα που δεν είναι αυστηρά αυτιστικά και μπορεί να είχαν προηγουμένως διαγνωστεί ως έχουν Asperger, λαμβάνουν την ίδια διάγνωση με εκείνα που μπορεί να είναι μη λεκτικά, διανοητικά προκλητικά και χρειάζονται σημαντική καθημερινή υποστήριξη για βασικές δεξιότητες ζωής.
Για λόγους σαφήνειας και για την ανακούφιση της σύγχυσης, το DSM-5 περιγράφει τρία διαφορετικά επίπεδα ASD με βάση την ποσότητα υποστήριξης που χρειάζεται ένα άτομο. Ο νέος ορισμός του αυτισμού περιγράφει τους ανθρώπους ως ένα επίπεδο σοβαρότητας μεταξύ ενός, δύο ή τριών, με βάση το πόση υποστήριξη χρειάζονται.
Σχεδόν όλοι με προηγούμενη διάγνωση συνδρόμου Asperger πληρούν τις προϋποθέσεις για διάγνωση επιπέδου 1, που ορίζεται ως «που χρειάζονται σχετικά χαμηλό επίπεδο υποστήριξης». Άτομα που παρουσιάζουν για πρώτη φορά με σχετικά ήπια συμπτώματα αυτισμού θα λάβουν επίσης μια πρώτη διάγνωση διαταραχής φάσματος αυτισμού επιπέδου 1, αν και αυτό μπορεί να επανεκτιμηθεί με την πάροδο του χρόνου.
Συνεχής χρήση
Παρά το γεγονός ότι αποκλείστηκε από το DSM-5, το σύνδρομο Asperger μερικές φορές εξακολουθεί να χρησιμοποιείται τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και σε άλλες χώρες. Ένας κοινός λόγος για αυτό είναι ότι η διάγνωση της ASD μπορεί να ακούγεται υποτιμητική.
Μια μελέτη του 2017 που αναλύει την επίδραση της απομάκρυνσης του συνδρόμου Asperger από το DSM διαπίστωσε ότι η αλλαγή "έχει τη δυνατότητα να απειλήσει την ταυτότητα αυτών που πλήττονται", αναφέρειαυτισμόςως στιγματιστική διαγνωστική ετικέτα. Ορισμένες ομάδες και οργανώσεις υπεράσπισης συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τον όρο επίσης, τουλάχιστον εν μέρει επειδή ορισμένοι άνθρωποι συνεχίζουν να αναγνωρίζουν ότι έχουν Asperger's,όχι αυτισμός.
Ωστόσο, η ιατρική συναίνεση συνεχίζει να απομακρύνεται από τη διάγνωση του Asperger. Ακολουθώντας το προβάδισμα του DSM, η 11η αναθεώρηση της Διεθνούς Ταξινόμησης Νοσημάτων (ICD-11), η οποία θα τεθεί σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2022, έχει μετακινήσει το σύνδρομο Asperger κάτω από την ομπρέλα διαταραχής του φάσματος του αυτισμού. Το ICD-11 θα χρησιμοποιηθεί από όλα τα κράτη μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
.jpg)
